Als de Duitsers op 10 mei 1940 Nederland binnenvallen, is Cees Sleegers soldaat. De jonge man uit Veldhoven vecht voor wat hij waard is. Het is onbegonnen werk, maar Cees dwingt respect af voor zijn manier van vechten. In de oorlogsjaren ziet Cees verschrikkelijke dingen. Iets waar hij in de jaren na de bevrijding veel last van heeft. Wat hij zag, laat hem nooit meer los.
''Mijn vader was voor de oorlog in Goirle een opleiding tot missionaris aan het volgen. Om uitgezonden te worden als frater-onderwijzer'', zegt Hannie Sleegers. Net voor de inzegening besluit Cees dat dit toch niet is wat hij wil. Niet veel later, in 1938, wordt hij bij de Mobilisatie opgeroepen. Hij wordt motorordonnans.
''In 1940 moest hij rondgaan met boodschappen en berichten maar op den duur wist hij dat hij niks meer kon doen en is hij bij Grubbenvorst gebleven.'' Cees vecht daar mee tegen de Duitsers.
Roeibootjes
De Duitsers komen in roeibootjes de Maas over, met 408 man sterk. Aan Nederlandse kant zijn er op dat moment nog maar drie of vier soldaten over. ''De commandant raakte gewond. Hij gaf het commando over aan mijn vader, terwijl die de jongste was. Maar ze dachten dat hij scherpschutter was omdat hij altijd raak schoot.''
Uiteindelijk moet Cees de bunker uit. Hij gaat in zijn eentje door. ''Hij heeft min of meer de aanval afgeslagen, op een paar Duitser na.'' Dan raakt Cees gewond. ''Heel zijn darmen waren kapot geschoten.'' Een Duitse soldaat wil de genadeklap geven door een granaat naar Cees te gooien, maar zijn commandant houdt hem tegen. Hij vindt dat Cees zo hard gevochten heeft, 'dit heeft hij niet verdiend'.
Duitse onderscheiding
Cees wordt gevangengenomen en wordt naar het ziekenhuis in Venlo gebracht. ''De Duitse generaals zijn hem daar op komen zoeken. Hij is door de Duitsers onderscheiden voor Moed. Ze hadden eerbied voor iemand die moedig was.''
Als Cees uit het ziekenhuis is, komt hij in contact met het verzet. ''Hij is op het gemeentehuis komen werken. Hij heeft valse voedselbonnen uitgegeven, identiteitskaarten gemaakt. Hij heeft ook piloten over de grens gebracht.''
Militaire Willemsorde
Na de oorlog, in 1946, krijgt Cees Sleegers de Militaire Willemsorde. Hij krijgt de onderscheiding voor zijn heroïsche gevecht bij Grubbenvorst. Cees besluit bij het leger te blijven en doet dat tot 1954.
Het zijn zware jaren voor Cees. Hij is getraumatiseerd door wat hij in de oorlog heeft meegemaakt. ''Het was het schoolvoorbeeld van iemand met een posttraumatische stress stoornis. In die tijd wisten ze nog niet wat het was. Dus hij is met bitterheid en alleen door het leven gemoeten.''
Cees kan niet lang in huis blijven. ''Het normale leven kon hij niet meer aan'', vertelt dochter Hannie. Cees wordt gewelddadig. ''Zelfs de pastor zei dat het beter was dat ze uit elkaar zouden gaan. Hoe groter de geest, hoe groter het beest, zo zei de pastor het.''
Vreemd ongeluk
In 1965 komt Cees bij een ongeluk om. Zijn dochter zet vraagtekens bij het incident. ''Het was een rechte weg. De auto zat flink in elkaar, maar toch vinden we het vreemd. De spullen waren uit de auto weg.'' Hannie en haar moeder hebben nooit helder kunnen krijgen wat er met Cees Sleegers gebeurd is.
