Maria Neefs woont samen met haar man en acht kinderen in de boswachterswoning op de Vloeiweide in Rijsbergen. Als het verzet zorgt dat haar oudste zoon Emiel niet naar Duitsland moet voor de Arbeitseinsatz besluit Maria verzetsleden te helpen. Het huis in de bossen wordt een plek voor onderduikers. Het lijkt een kwestie van tijd voordat ze bevrijd worden, denken ze. Maar de meesten zullen de bevrijding van Rijsbergen niet meemaken.
Zendamateur Henk Touw uit Princenhage is een van de mensen die onderdak heeft gevonden bij de boswachtersfamilie. Het is de bedoeling dat hij contact legt met de geallieerden. Zo kunnen de verzetsmensen doorgeven waar belangrijke punten als wapendepots en mijnenvelden liggen.
Overval
In de vroege ochtend van 4 oktober zit Emiel samen met een vriend in de keuken een boterham te eten. Op dat moment komt een Duitse officier binnen. De jongens kunnen niet wegkomen: om het huis staan wel honderd Duitse soldaten.
Zendamateur Henk zit in de voorkamer. Hij hoort het gedoe in de keuken, trekt de deur open en schiet de Duitse officier neer. Emiel rent naar buiten en wordt daar meteen neergeschoten. Paul Windhausen, de leider van de verzetsgroep, gaat ook naar buiten. Hij vraagt of moeder Maria en de kinderen een vrije aftocht kunnen krijgen.
De Duitsers zijn meedogenloos. Ze schieten Windhausen neer en gaan dan op zoek naar de anderen. Ze gooien handgranaten naar binnen. Een aantal handgranaten gaan de kelder in, waar moeder Maria en de andere kinderen verscholen zitten. De Duitsers plunderen de keuken en zetten het huis uiteindelijk in brand.
Enkeling overleeft
Op de ochtend van de overval zijn er 25 mensen in en om het huis. Vader en moeder Neefs met hun acht kinderen, tien verzetsstrijders in een schuur nog eens vijf in het huis. Van de verzetsmensen overleeft niemand de aanval. Of ze komen ter plekke om of ze worden de volgende dag door de Duitsers neergeschoten. De familie Neefs wordt ook zwaar geraakt. Niet alleen verliezen ze hun huis, maar erger nog moeder Maria en drie kinderen komen om.
