Passanten waren het, de acht leden van het gezin Busnac-Frankenhuis, toen ze in 1940 met hun woonwagen aankwamen in Moergestel. Maar het werd de laatste plek waar ze, op eigen initiatief, naartoe kwamen. Het hele gezin werd in de Tweede Wereldoorlog vermoord. Dinsdagochtend werden acht Struikelstenen onthuld om ze te herinneren. Kubusvormige betonnen stenen met een messing bovenplaat. Nabestaande Janneke Etienne: "Ook al is er niks meer, er is nu een plaats om te herdenken."
De onthulling van de Struikelstenen is plechtig. Nadat kunstenaar en bedenker van de Struikelstenen Gunter Demnig de stenen heeft ingemetseld, leest een vertegenwoordiger van de joodse gemeenschap een Kaddiesj, gebed. Een klarinetensemble maakt muziek terwijl de ongeveer zestig aanwezigen een kiezelsteentje bij de Struikelstenen leggen, een oud joods gebruik.
Woonwagen
Paul Spapens schreef een boek over de geschiedenis van de acht oorlogsslachtoffers: "François Busnac en Sara Frankenhuis waren getrouwd en zij hadden een samengesteld gezin met zes kinderen. In het begin van de Tweede Wereldoorlog waren ze hier in Moergestel. Ze hadden een reizend variététheater en ze sloegen hun tent op hier in Moergestel. In hun woonwagen is hun jongste kind geboren, Robert. Hij is hier ook bij de Burgerlijke Stand ingeschreven en daarmee is hij een Moergestels jongetje."
De woonwagen bleef een paar maanden in Moergestel staan. Uiteraard, want moeder was bevallen en moest op krachten komen. Maar de Duitsers hadden kermismensen verboden nog langer te reizen. De familie werd naar Tilburg getransporteerd en van daaruit naar Vught, via Amersfoort naar Sobibor en Auschwitz. In Auschwitz is het hele gezin vermoord.
Nabestaanden
Bij de onthulling zijn ook nabestaanden aanwezig. Frans en Janneke Etienne zijn met hun kinderen Deborah en Daniel naar Moergestel gekomen. "Het is mooi dat dit ter nagedachtenis zo neergelegd wordt", zegt Frans. Hij kende de familiegeschiedenis goed: "Ik heb de hele stamboom uitgezocht. Daarbij merkte ik dat veel joodse familieleden vermoord zijn."
Janneke: "Als je een mens vermoordt, vermoord je een heel geslacht. Als je daar goed over nadenkt, raakt dat je. De moeder was hoogzwanger. Dus eigenlijk zijn er niet zes, maar zeven kinderen vermoord. Dat is heftig."
Opnemen in de gemeenschap
Paul Spapens: "Wat we met de struikelstenen willen bereiken, is dat dit gezin wordt opgenomen in onze Moergestelse gemeenschap. We willen dat hun verhaal nu en in de toekomst niet wordt vergeten. Deze mensen hebben hier nu een symbolisch graf."
